Długość pasma Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 km Inne ciekawostki:
Na obszarze Wyżyny Krakowsko- Częstochowskiej występuje ok.1500 jaskiń i schronisk, co pod tym względem stawia teren wyżyny na pierwszym miejscu w Polsce
Budowę Wyżyny Krakowskiej południowej charakteryzuje występowanie równoleżnikowo przebiegających rowów i zrębów tektonicznych
Przez obszar Wyżyny Krakowsko- Częstochowskiej przechodzi dział wodny pomiędzy Wisłą i Odrą. Rzeki spływają stąd promieniście we wszystkich kierunkach
Dzięki istnieniu dobrze rozwiniętej sieci rzecznej oraz występowaniu zasobnych wód podziemnych na terenie obniżeń (szczególnie na Wyżynie Krakowskiej) dochodzi do stałego powstawania wielu bagien
Niezmiernie dziwne jest, że w skali mikroregionu klimat jest bardzo zróżnicowany. Jest tu szereg miejsc, spośród których każde odznacza się odrębnym klimatem, np.: Sokole Góry, Dolina Wiercicy, Wodąca, Ojcowski Park Narodowy
Długość pasma Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 kmdalej
Najbardziej reprezentatywną częścią Jury Krakowskiej jest Płaskowzgórze Częstochowskie. Jedną z cech tego obszaru jest występowanie bezwodnych dolinek, wśród których najpiękniejszą jest bez wątpienia Dolina Wiercicy ze źródłami Zygmunta i Elżbietydalej
Budowę Wyżyny Krakowskiej południowej charakteryzuje występowanie równoleżnikowo przebiegających rowów i zrębów tektonicznychdalej
Pozostań z nami w kontakcie
Zarejestruj się w naszym newsletterze, aby otrzymywać informacje o aktualnej ofercie i wydarzeniach.
Wyżyna Krakowsko-Wieluńska, potocznie zwana po prostu Jurą, stanowi fragment rozległej Wyżyny Śląsko - Krakowskiej. Długość pasma ciągnącego się od okolic Wielunia do Krakowa wynosi 160 km, przy średniej szerokości nie przekraczającej 20 km (na północy - do kilku km, w rejonie Krzeszowic - 40 km). Na zachodzie Jura sąsiaduje z Wyżyną Śląską i Kotliną Oświęcimską, od których oddziela ją (miejscami wysoki) dochodzący do 100 m próg denudacyjny (zwany również kuestą, której jeden stok jest długi i łagodny, natomiast drugi bardzo krótki i stromy).